Turbonun nə olduğunu anlamaq üçün mühərrikin sadə işləmə prinsipini bilmək lazımdır.
Mühərrik daxilindəki slindrlər vasitəsi ilə çalışır. Slindrlərin daxilinə müəyyən miqdarda hava və benzin daxil olur, slindr həmin bu qarışımı sıxır və sıxmanın maksimum səviyyədə olduğu zaman yanma baş verir. Bununla slindrlər ardıcıl olaraq yanma baş verir və mühərrik dayanmadan çalışır. Mühərrikdən daha çox güc əldə etmək üçün daha çox benzini daha tez bir zamanda yandırmalıyıq. Lakin slindrdəki benzin kütləsinə uyğun ölçüdə hava slindrə daxil olmazsa benzinin hammısı yanmaz və qalan benzin israf olar. Bu sadə mexanizmdən belə nəticəyə gələ bilərik ki, slindrin daxilində nə qədər çox hava və benzin olarsa yanma o qədər böyük olar və bununla da mühərrikdən daha çox güc ala bilərik. Bunun üçün ilkin zamanlar istehsalçılar daha çox güc əldə etmək üçün daha böyük mühərriklər istehsal etməyə başlamışdılar. Lakin mühərrik böyüdükcə ağırlaşır və avtomobillərə yerləşdirmək çətinləşirdi. Lakin 1905-ci ildə İsveçli mühəndis Alfred Buchi mühərriklərə sıxlığı artırılmış havanı daxil edə bilməyin qaydasını tapdı. Slindrdə sıxlığı artırılmış havanın olması daha çox oksigenin olması deməkdir. Daha çox oksigenin olması isə həmin slindrdə daha çox benziini yandırmaq imkanının yarandığı deməkdir. Bu üsuldan ilkin olaraq təyyarələrdə istifadə olunmağa başladı və böyük töhfələr götürüldü. Bəs turbocharger adlandırdığımız bu üsul necə işləyir.
Turbolar 2 hissədən ibarət olur(şəkildə turbonun bir hissəsi qırmızı, bir hissəsi isə göy rəngdəgöstərilmişdir). Bu 2 hissənin hər birinin içərisində çarxlar yerləşdirilmişdir. Mühərrikdəki yanma nəticəsində mühərrikdən xaric olunan çirkli hava kütləsi turbonun mühərrikə qoşulmuş hissəsindən turboya daxil olur və yalnız bundan sonra avtombildən egzoz vasitəsi ilə xaric olunur. Həmin hava kütləsi turboya daxil olarkən şəkildə göstərdiyimiz kimi turbonun qırmızı hissəsindəki çarxı hərəkətə gətirir. Qırmızı hissədəki çarx hərəkətə düşdükcə həmin o çarx turbonun göy rəngdə işarə etdiyimiz hissəsindəki çarxı hərəkətə gətirir. Göy rəngdəki çarx hərəkətə gələrək turbonun daxilinə hava kütləsinin daxil olmasına nail olur. Bu çarx çox sürətli döndüyündən içərisinə böyük miqdarda hava qəbul edir və havanın sıxlığını artırır. Sıxlığı artırılmış hava isə yenidən çarx vasitəsi ilə yüksək sürətdə mühərrikin intake(qəbul etmə) hissəsinə qaytarılır. Sıxlığı artırılmış hava daha çox benzini yandırır və nəhayət bu da sizə mühərrikdən daha çox güc əldə etməyə yardım edir. Ayağı qazdan çəkən zaman turbonun turbo ilə mühərrik arasında qalan sıxlığı artırılmış havanın yenidən turboya qayıtmaması üçün isə püskürtmə klapanı vasitəsi ilə həmin hava yenidən atmosferə qaytarılır. Turbocharged avtomobillərdə ayağı qazdan çəkərkən eşidilən o mükəmməl səsin yaranmasına səbəb də məhs elə budur.
Turbolara diqqət yetirsəniz görərsiniz ki həmmişə 1 tərəfi digər tərəfə nisbətdə çox daha paslı olur. Paslı tərəfə turbonun isti hissəsi deyilir. Həmin hissə bilavasitə mühərrikə qoşulan və mühərrikdəki yanmadan çıxan bütün isti hava kütləsini qəbul edən tərəfdir. Bütün bu isti hava kütləsi turbo daxilində oksidləşməni artırır və daha tez paslanmaya səbəb olur. Turbonun digər tərəfi də daim hərəkətdə oluğundan xeyli qızır. Təmiz hava kütləsi turboya daxil olduqda sıxılmağa başlayır və sıxıldıqda istiliyi artırır. Hava kütləsinin isti olması sıxlığının maksimum səviyyədə olmasına maneə törədir. Bunun üçün də intercoolerdən istifadə olunur. Intercooler turbo ilə mühərrikin arasında yerləşdirilir. Sıxlığı artırılmış hava intercoolerin kanalları içərisində hərəkət edərkən çöldən gələn hava intercoolerin kanalları arasından keçərək onu sərinlədir. Və bununla da mühərrikə gedib çıxan hava sıxlığı artırılmış və sərin olur.
